ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΑΝΕΠΙΚΑΙΡΟ
ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΙΣ 14 ΜΑΡΤΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΜΠΑΣ
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας και τη διέθνη ειρήνη.
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ο αιώνα το οποίο σηματοδότηθηκε από την εκβιομηχάνιση.
Στο σύστημα που ζούμε σήμερα -το καπιταλιστικό- η γυναίκα γίνεται σημαντική παραγωγική δύναμη.
Η εργασία των γυναικών και των παιδιών ήταν χρησιμοποίηση εργατών χωρίς ιδιαίτερη μυϊκή δύναμη, γιατί οι μηχανές έκαναν ως ένα σημείο περιττη αυτή τη σωματική δύναμη. Έτσι «όλη η οικογένεια» χωρίς διακρίσεις φύλου και ηλικίας μπήκε «κάτω» από την εξουσία του κεφαλαίου.
Έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργάτριες στον τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινηματοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη. Η αστυνομία εκτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το κίνημα είχε γεννηθεί. Δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που είχαν πάρει μέρος στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο.
Πιο πριν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλλίες.
Το 1908 παρέλασαν 15000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου.
Υιοθέτησαν το σύνθημα « ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ». Με το ΨΩΜΙ να συμβολίζει την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ και τα ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ την καλύτερη ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ.
Αυτός είναι και ο τίτλος της ταινίας που θα δούμε σήμερα, του Ken Loach, γυρισμένη στη σημερινή Αμερική, με κάποιες άλλες γυναίκες δείχνοντας δυστυχώς ότι η θέση της εργαζόμενης γυναίκας, δεν έχει αλλάξει στην ουσία.
Η ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουάριο 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν.
Έτσι ένας σκληρός αγώνας για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία αλλά και στην εκτός εργασίας ζωής της, ξεκίνησε και συνεχίζεται μέχρι της μέρες.
Η άνοδος του « φεμινιστικού» κινήματος το 1960 έγινε κάτω από την επίδραση του τότε παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος.
Στις ΗΠΑ τα συνθήματα της εποχής εκείνης είναι συντεχνιακά.
Σε ορισμένες όμως Δυτικοευρωπαϊκές χώρες οι νεοφεμινιστικές απόψεις περνάνε και εκδηλώνονται και μέσα από τις γραμμές του δημοκρατικού γυναικείου κινήματος.
Το κίνημα αυτό του «νεοφεμινισμού» δεν ήταν ιδεολογικά και οργανωτικά ομοιογενές. Κάνει την εμφάνισή του μέσα από πολλές μικρές ομάδες.Το κίνημα αυτό και οι μικρές ομάδες στο εξωτερικό και στην Ελλάδα κυρίως μετά την μεταπολίτευση είναι κίνημα ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΙΝΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΑΛΗΣ.
Μη ξεχνάμε ότι οι γυναίκες για χρόνια δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Σύμφωνα με το οικογενειακό δίκαιο οι προσωπικές σχέσεις των συζύγων ρυθμίζονται από διατάξεις όπως : «ο ανήρ αρχηγός του οίκου» <άρθρο 1387>. Ειδικότερες διατάξεις ρυθμίζουν ότι : η γυναίκα παίρνει υποχρεωτικά το όνομα του συζύγου, ο σύζυγος ορίζει τη συζυγική κατοικία, για να αποκτήσει η παντρεμένη γυναίκα την ιδιότητα του εμπόρου χρειάζεται την συγκατάθεση του συζύγου, έχει υποχρέωση να δίνει προίκα στον άνδρα που έχει την διαχείρηση. Οι σχέσεις γονιών και παιδιών ρυθμίζονται από τα άρθρα : «ότι η μητέρα σε καμμία περίπτωση δεν ασκεί εξουσία πάνω στο παιδί. Όταν ο πατέρας αδυνατεί καλείται επιτροπεία του παιδιού και ύστερα από δικαστικές αποφάσεις και με τη σύμφωνη γνώμη του συγγενικού συμβουλίου.»
Πολλά άλλαξαν αλήθεια από εκείνες τις εποχές, κάτω από χιλιόχρονους αγώνες των γυναικών αλλά ιδιαίτερα του λαϊκού κινήματος.
Η θέση της γυναίκας σήμερα είναι τυπική και συμβατική. Γιατί η ισότιμία είναι νομική και στα χαρτιά. Η «απελευθέρωση» της γυναίκας δεν είναι πραγματική. Ιδιαίτερα στις μέρες μας. Οι γυναίκες και η νεολαία είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης και της επίθεσης από Κυβέρνηση, ΔΝΤ, ΕΕ. Η ανεργία πολλαπλασιάζεται καθημερινά φτάνοντας το 16,1%. Στις νέες αγγίζει το 30%. Η ελαστικοποίηση του ωραρίου, οι μειωμένες παροχές υγείας-πρόνοιας επιδεινώνουν σοβαρά τη ζωή της γυναίκας. Οι στοιχειώδεις παροχές για την μητρότητα αντιμετωπίζονται σαν κόστος. Ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα η μητρότητα είναι μπελάς για τους εργοδότες. Όλα αυτά δυσκολεύουν τα νέα ζευγάρια να αποκτήσουν την δική τους οικογένεια.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ-ΜΗΤΕΡΑ-ΣΥΖΥΓΟΣ-ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ δεν μπορεί να βρει λύση ατομικά σε φεμινιστικές ομάδες έξω από το οργανωμένο κίνημα, τα σωματεία, τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκη πολιτική για την πραγματική και οριστική χειραφέτηση και ισοτιμία των γυναικών.
Ο αγώνας είναι δεμένος μαζί με τον άντρα και οι διαφοροποιήσεις και οι ανταγωνισμοί που τροφοδοτούνται από το σύστημα είναι παγίδα που διασπά την ενότητα του λαϊκού κινήματος, παρόλη τη νοοτροπία που καλλιεργείται από αστικά πρότυπα για τον άντρα και τη ρατσιστική σεξιστική φιλολογία για τη γυναίκα.
Δεν υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στην γυναίκα και τον άντρα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΦΥΛΩΝ. Το πρόβλημα αυτο καθορίζεται από την μορφή της σημερινής κοινωνίας και εκδηλώνεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Στην ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΦΥΛΩΝ και σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες η γυαίκα είναι φύσει κατώτερη από τον άνδρα.
Έτσι άν ακολουθήσουμε σήμερα αυτές τις θεωρίες τις γενικευμένης κρίσης σε όλα τα επίπεδα κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε μια σύγκρουση ανάμεσα στο εφεδρικό γυναικείο δυναμικό και τους εργαζόμενους άνδρες, άναμεσα στις εργαζόμενες γυναίκες και τους άνεργους άντρες, στο δρόμο της ανταγωνιστικότητας και της διαίρεσης ενάντια στον ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Άρα οι γυναίκες έχουν περισσότερη ανάγκη να παλέψουν για να καταργήσουν την κοινωνική ταξική εκμετάλευση, αλλά και την ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΦΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Η γυναίκα δεν μπορεί να απαλλαγεί ολοκληρωτικά από την νοοτροπία του καταπιεσμένου φύλου, ούτε ο άντρας από την νοοτροπία του καταπιεστή, όσο η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν είναι οργανωμένη πάνω σε αυτη την αρχή.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια αυτής της κοινωνίας δεν είναι δυνατή η βελτίωση των προσωπικών σχέσεων και η διαπακιδαγώγηση του αμοιβαίου σεβασμού και της ισοτιμίας. Ιδιαίτερα στα καινούρια ζευγάρια.
Η αυτοσυνείδηση των γυναικών γύρω από ζητήματα της ιδιωτικής ζωής δεν μπορεί να έρθει μονόπλευρα, έξω από την κοινωνική πάλη ότε με αιτήματα που αποβλέπουν στην προσωπική λύση ζητημάτων.
Να παλέψουμε για :
• Να μην γίνουμε ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό, σεξουαλικά αντικείμενα, τεκνοποιητικές μηχανές, με χειραγωγημένη συνείδηση, με μικρές ή καθόλου αντιστάσεις.
• Και προπάντως να μην μένουμε μακριά και διεκδικητικούς αγώνες και κινήματα.
• Η εργασία δεν είναι μόνο χαρά αλλά και πρωταρχικός παράγοντας για να προχωρήσει η ισοτιμία μας.Μέσα απο την εργασία η γυναίκα να αποκτάει την οικονομική της ανεξαρτησία και χειραφέτηση.
• Σήμερα που χτυπιόμαστε περισσότερο από την κρίση και τα μέτρα να μην θεωρούμε φυσικό τις περικοπές στους μισθούς, το χαμηλότερο μεροκάματο, την κατάργηση ασφάλισης και εργασιακών δικαιωμάτων, τον συμβιβασμό και την αποδοχή των αντεργατικών μέτρων.
• Για να κάνουμε την ημέρα της γυναίκας ημέρα αγώνα και όχι γιορτή και πανηγύρι όπως καταντήσει στις μέρες μας.
ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΙΣ 14 ΜΑΡΤΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥΜΠΑΣ
Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα της γυναίκας και τη διέθνη ειρήνη.
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ο αιώνα το οποίο σηματοδότηθηκε από την εκβιομηχάνιση.
Στο σύστημα που ζούμε σήμερα -το καπιταλιστικό- η γυναίκα γίνεται σημαντική παραγωγική δύναμη.
Η εργασία των γυναικών και των παιδιών ήταν χρησιμοποίηση εργατών χωρίς ιδιαίτερη μυϊκή δύναμη, γιατί οι μηχανές έκαναν ως ένα σημείο περιττη αυτή τη σωματική δύναμη. Έτσι «όλη η οικογένεια» χωρίς διακρίσεις φύλου και ηλικίας μπήκε «κάτω» από την εξουσία του κεφαλαίου.
Έτσι στις Ηνωμένες Πολιτείες οι εργάτριες στον τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινηματοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη. Η αστυνομία εκτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το κίνημα είχε γεννηθεί. Δύο χρόνια αργότερα οι γυναίκες που είχαν πάρει μέρος στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο.
Πιο πριν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης, οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλλίες.
Το 1908 παρέλασαν 15000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου.
Υιοθέτησαν το σύνθημα « ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ». Με το ΨΩΜΙ να συμβολίζει την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ και τα ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ την καλύτερη ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ.
Αυτός είναι και ο τίτλος της ταινίας που θα δούμε σήμερα, του Ken Loach, γυρισμένη στη σημερινή Αμερική, με κάποιες άλλες γυναίκες δείχνοντας δυστυχώς ότι η θέση της εργαζόμενης γυναίκας, δεν έχει αλλάξει στην ουσία.
Η ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουάριο 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν.
Έτσι ένας σκληρός αγώνας για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία αλλά και στην εκτός εργασίας ζωής της, ξεκίνησε και συνεχίζεται μέχρι της μέρες.
Η άνοδος του « φεμινιστικού» κινήματος το 1960 έγινε κάτω από την επίδραση του τότε παγκόσμιου σοσιαλιστικού κινήματος.
Στις ΗΠΑ τα συνθήματα της εποχής εκείνης είναι συντεχνιακά.
Σε ορισμένες όμως Δυτικοευρωπαϊκές χώρες οι νεοφεμινιστικές απόψεις περνάνε και εκδηλώνονται και μέσα από τις γραμμές του δημοκρατικού γυναικείου κινήματος.
Το κίνημα αυτό του «νεοφεμινισμού» δεν ήταν ιδεολογικά και οργανωτικά ομοιογενές. Κάνει την εμφάνισή του μέσα από πολλές μικρές ομάδες.Το κίνημα αυτό και οι μικρές ομάδες στο εξωτερικό και στην Ελλάδα κυρίως μετά την μεταπολίτευση είναι κίνημα ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΙΝΗΜΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΑΛΗΣ.
Μη ξεχνάμε ότι οι γυναίκες για χρόνια δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Σύμφωνα με το οικογενειακό δίκαιο οι προσωπικές σχέσεις των συζύγων ρυθμίζονται από διατάξεις όπως : «ο ανήρ αρχηγός του οίκου» <άρθρο 1387>. Ειδικότερες διατάξεις ρυθμίζουν ότι : η γυναίκα παίρνει υποχρεωτικά το όνομα του συζύγου, ο σύζυγος ορίζει τη συζυγική κατοικία, για να αποκτήσει η παντρεμένη γυναίκα την ιδιότητα του εμπόρου χρειάζεται την συγκατάθεση του συζύγου, έχει υποχρέωση να δίνει προίκα στον άνδρα που έχει την διαχείρηση. Οι σχέσεις γονιών και παιδιών ρυθμίζονται από τα άρθρα : «ότι η μητέρα σε καμμία περίπτωση δεν ασκεί εξουσία πάνω στο παιδί. Όταν ο πατέρας αδυνατεί καλείται επιτροπεία του παιδιού και ύστερα από δικαστικές αποφάσεις και με τη σύμφωνη γνώμη του συγγενικού συμβουλίου.»
Πολλά άλλαξαν αλήθεια από εκείνες τις εποχές, κάτω από χιλιόχρονους αγώνες των γυναικών αλλά ιδιαίτερα του λαϊκού κινήματος.
Η θέση της γυναίκας σήμερα είναι τυπική και συμβατική. Γιατί η ισότιμία είναι νομική και στα χαρτιά. Η «απελευθέρωση» της γυναίκας δεν είναι πραγματική. Ιδιαίτερα στις μέρες μας. Οι γυναίκες και η νεολαία είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης και της επίθεσης από Κυβέρνηση, ΔΝΤ, ΕΕ. Η ανεργία πολλαπλασιάζεται καθημερινά φτάνοντας το 16,1%. Στις νέες αγγίζει το 30%. Η ελαστικοποίηση του ωραρίου, οι μειωμένες παροχές υγείας-πρόνοιας επιδεινώνουν σοβαρά τη ζωή της γυναίκας. Οι στοιχειώδεις παροχές για την μητρότητα αντιμετωπίζονται σαν κόστος. Ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα η μητρότητα είναι μπελάς για τους εργοδότες. Όλα αυτά δυσκολεύουν τα νέα ζευγάρια να αποκτήσουν την δική τους οικογένεια.
Η ΓΥΝΑΙΚΑ-ΜΗΤΕΡΑ-ΣΥΖΥΓΟΣ-ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ δεν μπορεί να βρει λύση ατομικά σε φεμινιστικές ομάδες έξω από το οργανωμένο κίνημα, τα σωματεία, τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκη πολιτική για την πραγματική και οριστική χειραφέτηση και ισοτιμία των γυναικών.
Ο αγώνας είναι δεμένος μαζί με τον άντρα και οι διαφοροποιήσεις και οι ανταγωνισμοί που τροφοδοτούνται από το σύστημα είναι παγίδα που διασπά την ενότητα του λαϊκού κινήματος, παρόλη τη νοοτροπία που καλλιεργείται από αστικά πρότυπα για τον άντρα και τη ρατσιστική σεξιστική φιλολογία για τη γυναίκα.
Δεν υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στην γυναίκα και τον άντρα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΦΥΛΩΝ. Το πρόβλημα αυτο καθορίζεται από την μορφή της σημερινής κοινωνίας και εκδηλώνεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Στην ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΦΥΛΩΝ και σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες η γυαίκα είναι φύσει κατώτερη από τον άνδρα.
Έτσι άν ακολουθήσουμε σήμερα αυτές τις θεωρίες τις γενικευμένης κρίσης σε όλα τα επίπεδα κινδυνεύουμε να βρεθούμε μπροστά σε μια σύγκρουση ανάμεσα στο εφεδρικό γυναικείο δυναμικό και τους εργαζόμενους άνδρες, άναμεσα στις εργαζόμενες γυναίκες και τους άνεργους άντρες, στο δρόμο της ανταγωνιστικότητας και της διαίρεσης ενάντια στον ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ ΤΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Άρα οι γυναίκες έχουν περισσότερη ανάγκη να παλέψουν για να καταργήσουν την κοινωνική ταξική εκμετάλευση, αλλά και την ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΦΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Η γυναίκα δεν μπορεί να απαλλαγεί ολοκληρωτικά από την νοοτροπία του καταπιεσμένου φύλου, ούτε ο άντρας από την νοοτροπία του καταπιεστή, όσο η κοινωνία μέσα στην οποία ζουν είναι οργανωμένη πάνω σε αυτη την αρχή.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι στα πλαίσια αυτής της κοινωνίας δεν είναι δυνατή η βελτίωση των προσωπικών σχέσεων και η διαπακιδαγώγηση του αμοιβαίου σεβασμού και της ισοτιμίας. Ιδιαίτερα στα καινούρια ζευγάρια.
Η αυτοσυνείδηση των γυναικών γύρω από ζητήματα της ιδιωτικής ζωής δεν μπορεί να έρθει μονόπλευρα, έξω από την κοινωνική πάλη ότε με αιτήματα που αποβλέπουν στην προσωπική λύση ζητημάτων.
- ΑΥΤΟ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ.
- ΟΧΙ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ.
- ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ ΣΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ.
- ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΙΣΟΤΙΜΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
- Η ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΣΥΖΥΓΩΝ ΚΑΙ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ.
- ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ-ΙΣΑ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.
- ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΝΤΡΩΝ-ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ.
- ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ, ΑΓΡΟΤΙΣΣΕΣ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ-ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ, ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ, ΝΕΕΣ,ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ.
- ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΣΤΗΝ ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΗΣΗ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ.
- ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΚΜΕΤΑΛΕΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ,ΗΜΕΔΑΠΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ.
Να παλέψουμε για :
• Να μην γίνουμε ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό, σεξουαλικά αντικείμενα, τεκνοποιητικές μηχανές, με χειραγωγημένη συνείδηση, με μικρές ή καθόλου αντιστάσεις.
• Και προπάντως να μην μένουμε μακριά και διεκδικητικούς αγώνες και κινήματα.
• Η εργασία δεν είναι μόνο χαρά αλλά και πρωταρχικός παράγοντας για να προχωρήσει η ισοτιμία μας.Μέσα απο την εργασία η γυναίκα να αποκτάει την οικονομική της ανεξαρτησία και χειραφέτηση.
• Σήμερα που χτυπιόμαστε περισσότερο από την κρίση και τα μέτρα να μην θεωρούμε φυσικό τις περικοπές στους μισθούς, το χαμηλότερο μεροκάματο, την κατάργηση ασφάλισης και εργασιακών δικαιωμάτων, τον συμβιβασμό και την αποδοχή των αντεργατικών μέτρων.
• Για να κάνουμε την ημέρα της γυναίκας ημέρα αγώνα και όχι γιορτή και πανηγύρι όπως καταντήσει στις μέρες μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου