Στα Δεκεμβριανά της Αθήνας του 1944 συγκρούστηκαν δύο κόσμοι: ο κόσμος της εθνικής ανεξαρτησίας, της ελευθερίας της δημοκρατίας, της δουλειάς και του δικαίου με τον κόσμο της αποικιοκρατίας, της υποδούλωσης, της εκμετάλλευσης και της αδικίας. Η σύγκρουση ήταν κυρίως ταξική και όχι εθνικοαπελευθερωτική, αφού η τριπλή φασιστοναζιστική κατοχή της πατρίδας μας, επίσημα είχε λήξει στις 12 Οκτωβρίου με την απελευθέρωση της πρωτεύουσας.
Οι πολεμικές συγκρούσεις δεν ήταν απλώς συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, και των Βρετανών αποικιοκρατών μαζί με την ντόπια αντίδραση, δοσίλογους, ταγματασφαλίτες, και Χίτες , αλλά ήταν ταξική σύγκρουση μεταξύ εκμεταλλευομένων και εκμεταλλευτών. Παρά το γεγονός, ότι οι δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, ΚΚΕ, ήταν αναμφίβολα πολυπληθέστερες των αντιπάλων τους, οι αντίπαλοι κατάφεραν, χάρη στη στυγνή αποφασιστικότητα, τη διπλωματική διγλωσσία, την πολεμική και οργανωτική υπεροχή της βρετανικής ηγεσίας, με διάφορα τερτίπια και εκμεταλλευόμενοι τις ταλαντεύσεις, την αναποφασιστικότητα, την τιμιότητα, την διπλωματική απειρία, αλλά και τα αρκετά λάθη της ηγεσίας του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, ΚΚΕ, να βγουν νικητές στα Δεκεμβριανά.
Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν “κεραυνός εν αιθρία”,προετοιμαζόταν από την πλουτοκρατία πολύ πριν από αυτά αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από αυτά. Σήμερα 71 χρόνια μετά ο λαός μας υποφέρει από την εκμετάλλευση του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου και η χώρα μας είναι ασφυκτικά δεμένη στο άρμα των αμερικάνο -ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Αυτό σε καμιά περίπτωση δε σημαίνει και δεν πρέπει να σημαίνει, ότι με καλά οργανωμένους μαζικούς, συνειδητούς και συνεπείς ταξικούς αγώνες ο λαός μας και η πατρίδα μας δεν θα απαλλαγούν από τα δεσμά του καπιταλισμού και της εθνικής εξάρτησης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου